Podsumowanie wyjazdu wakacyjnego

„Kroki ku samodzielności” 2018

Założeniem  „Kroków ku samodzielności” 2018 było skupienie się na podstawowych kwestiach w rutynie dnia, plus praca nad zajęciami porządkowymi. Przed wyjazdem zrobiliśmy rozeznanie w umiejętnościach, nad którymi rodzice widzą, że warto byłoby popracować.

Pierwsze dni wyjazdu są zawsze najtrudniejsze.

Zmiany otoczenia i wymagań, nowi opiekunowie a wraz z nimi zasady. Wiedzieliśmy, że wszystko może się wydarzyć i to od naszego prowadzenia dużo zależy. Wzięliśmy pod skrzydła dzieci z zespołem Downa, zespołem Aspergera, autyzmem, dysfunkcjami genetycznymi, osoby nadpobudliwe i mające trudności komunikacyjne- niewyraźnie mówiące lub posługujące się alternatywna komunikacją. Osoby z upośledzeniem lekkim i umiarkowanym, niedosłuchem i padaczką oraz dwie zupełnie zdrowe dziewczynki.

Wierzymy w potencjał KAŻDEGO dziecka.

Widzieliśmy, jakie zachowania budzi to co robimy i mówimy. Błysk w oku dziecka, zmiana mimiki twarzy czy bunt lub sprzeciw to wszystko się działo. Wiedzieliśmy, że to czego chcieliśmy nauczyć grupę i poszczególne osoby może być dla nich niewygodne. „Poprzeczkę” ustawiliśmy dosyć wysoko i jednocześnie tak żeby każdy mógł do niej doskoczyć.

Ustaliliśmy kontrakt.

Umówiliśmy się z grupą na pewne sytuacje.

Ustaliliśmy przywileje, tak żeby ten wspólny czas był dla nas wszystkich przyjemnością. Istniało realne zagrożenie, że skoro pojawiają się wymagania to mogliśmy przyjemnego czasu nie doświadczać;-)

Poza praca nad TOP 5 uczyliśmy siebie i dzieci zarządzania czasem by być punktualnym na zbiórkach i wydarzeniach grupowych. Dotrzymywania słowa jak się umawiamy na coś. Ustalania swoich celi tak by najpierw były obowiązki a później przyjemności. Każdy z nas terapeutów i uczestników poznawał swoje granice albo je dopiero wytyczał.

Po 4 dniach zniknęło wrażenie, że do jednego dziecka trzeba jednego terapeuty;-) Wtedy już mieliśmy zgrabną grupę. A z nią przyszło nowe.

To moja notatka mniej więcej z tego okresu: „słuchają siebie nawzajem, czekają na swoją kolej, reagują na swoje imię, kiedy mówi się do nich w grupie, szybciej wyciszają się po wybuchu złości, jest mniej zachowań trudnych a więcej umów. Łatwiej i szybciej się zbierają do działania. Starają się obowiązki robić o czasie i bez namawiania i proszenia. Są uważni i czują się ważni. Decydują o tym co sami chcą robić, nie boja się o tym mówić, siedzą razem przy stole bez bekania, szturchania, złośliwości. Podają sobie potrzebne rzeczy przy stole, prosząc kolegę o pomoc, wymieniając jego imię i używają całego zdania. Dotrzymują umów choć to trudne i niewygodne czasami- starają się. Nie ma ucieczek dziecka od zadania, jest podporządkowanie, świadomość i otwartość. Po zrobieniu TOP 5 swoich obowiązków bywa, że chcą i proszą o więcej obowiązków. Organizują zbiórki i aranżują przestrzeń w salonie, tak by każdy znalazł miejsce przy stole i każdy czuł się ważny. Jest mniej szturchanek, zaczepek, kuksańców i prowokacji. Sami dopominają się i umawiają „sparingi” na macie i tam się siłują.”

 

Co zrobiliśmy?

Tak jak samochód pędzi na czterech kołach tak i nam przyświecała intencja by na krokach skupić się na utrzymaniu równowagi w czterech fundamentach.

CIAŁO

Prowadziliśmy ćwiczenia poranne

Przebiegliśmy z Czarkiem przeszło 56 km

Przeszliśmy przeszło 61 km

Zorganizowaliśmy masaże twarzy w naturalnych sytuacjach dla osób z nadwrażliwościami lub niedwrażliwościami w tej okolicy

Wdrożyliśmy masaże pleców, nóg i stóp,

Rolowaliśmy w matę osoby o większych potrzebach proprioceptywnych,

Organizowaliśmy siłowanki na matach, które rozładowywały napięcie i pozwalały poszczególnym dzieciom (z większymi potrzebami proprioceptywnymi) na lepsze poczucie swojego ciała

Pływaliśmy w basenie,

Graliśmy w tenisa,

Opalaliśmy się,

Objadaliśmy się malinami, porzeczkami, śliwkami, poziomkami, wiśniami, czereśniami i jeżynami😊

 

DUSZA

Słuchanie świerszczy na polu,

Huśtanie na huśtawce,

Gapienie się na chmury,

Obserwacja motyli, pszczół i kwiatów,

Wspólne wyjście do kościoła

Praktyka wdzięczności wspólnie z grupą, która ustalała plan działania

Ćwiczenia oddechowe o poranku,

Obserwacja zachodu słońca,

 

UMYSŁ

Prowokowanie do myślenia samodzielnego poprzez zadawanie pytań pełnych ciekawości,

Wybranie miejsca, które pozwoli dziecku na poczucie się lepiej, kiedy emocje wezmą górę,

Sporządzenie kontraktu grupowego,

Sporządzenie umów indywidualnych na pracę dodatkową nad sobą by kształtować pozytywne postawy względem siebie i grupy,

Czytanie książki,

Konstruowanie gry zespołowej,

Prowokowanie do komunikacji pełnymi zdaniami,

Skupianie uczestników na zajęciach właściwych np. „co teraz robimy?”, „nie mogę z Tobą rozmawiać, bo nie skończyłam swojego planu porannego” itd.

 

SERCE

Zabawy z kolegami,

Wymyślanie obozowej gry planszowej, przygotowanie jej i wspólna gra,

Wspólna gra w strzelanie z pestek,

Czas w ciszy poobiedniej spędzany w podgrupach,

Spotkanie z p. Moniką i zwiedzanie gospodarstwa rolnego,

Wizyta u sąsiadki w sadzie i rwanie porzeczek,

Zabawy z psem,

Spacer do gospodarstwa, w którym są konie i zwiedzenie stajni,

Rozmowy z rodzicami,

Spotkania z koleżanką poznaną na wsi,

Słuchanie muzyki,

Wspólne ogniska i dyskoteka,

 

 

Z czego jesteśmy dumni?

Za zgrania grupy

Z ich zaangażowania w przygotowanie każdego dnia planu działań

Z wywiązywania się grupy z podpisanego kontraktu

Z pilnowania się i dopełniania obowiązków podstawowych

Z propozycji rzeczy dla nich ważnych, o które powinniśmy zadbać dla nich

Z zintegrowania się dziewczynek młodszych i starszych

Ze spójności w kontrakcie dorosłych i dzieci, przestrzeganie go i dawanie dobrego wzoru

Z niebrania odpowiedzialności na siebie za rzeczy, które są nie zależne od nas np. osoby, które mimo budzenia spóźniały się na zbiórki, z przypominania o tym co potrzebuje jeszcze zrobić, żeby dopełnić wszystkich TOP 5 swoich obowiązków.

Z poczucie humoru w napiętych sytuacjach

Z dużego wysiłku w organizację siebie poszczególnych osób, którym wiemy, że nie było łatwo

Za pełna organizację podgrup przy imprezie w ogrodzie, dwóch ogniskach, urodzinach koleżanki i podczas porządkowania domku przed wyjazdem

Za wyczuwanie zmęczenia i kończenie dnia w odpowiednim czasie bez jęczenia, marudzenia i trudnych zachowań.

 

*Czarek za zaangażowanie i konsekwencję w treningach. Za kontrolę rąk. Za jego myślenie samodzielne i działanie w zgodzie z tym co myślał. Za trzymanie emocji na wodzy. Za pracę nad swoją kondycją fizyczną i siłę w nogach na pierwszym rozbieganiu przez półmaratonem.

*Filip za pamiętanie o swoich rzeczach i ich miejscu w pokoju. Za przygotowywanie się do kolejnego dnia z coraz mniejszym wsparciem terapeuty. Za poczucie humoru i inicjowanie imprez grupowych. Za zainicjowanie gry w strzelanie pestkami.

*Kacper za kontrolę swoich emocji. Samodzielne myślenie przy pakowaniu walizki i kierowanie grupą w której był liderem.

*Szymon za dużą pracę nad sobą, by dotrzymać umów z kontraktu. Za propozycję by każdy wychowawca znalazł dla dziecka „specjalny czas”. Za ciekawość i otwartość na nowe doświadczenia.

*Marek za energię i zaangażowanie do działania. Za chęć przewodzenia grupie. Za przyjmowanie z pokora i coraz większą uważnością zdania wychowawcy.

*Ewelina za pogodne nastawienie i przepracowywanie schematów, kiedy rutyna dnia zmieniała się. Za dbanie o swoje potrzeby i samodzielne myślenie w wyzwaniach. Za kontrolę emocji w sytuacjach wymagających.

*Sylwia za zrobienie kroku na przód. Za zadbanie o swój organizm i jego potrzeby. Za skupienie się na regeneracji i odpoczynku. Za próby kontroli emocji.

*Wiki za pilnowanie swoich rzeczy i porządkowanie terenu wokół. Za respektowanie zdania innych osób. Za głośne wypowiedzenie potrzeby decydowania z grupą. Za wyrozumiałość do innych uczestników i otwartość na wiedzę i innych ludzi. Za świadomość swojej osoby.

*Hela za podążanie za planem dnia grupy. Za trzymanie się umów kontraktu mimo tego że widzieliśmy jak trudno jej było czasami dostosować się do wymagań opiekunów czy rodziców. Za wsparcie innych osób i wyrozumiałość do sytuacji trudniejszych. Za szaleństwo z Szymonem i otwartość na drugiego człowieka na miarę swoich możliwości.

*Staś za świadomość siebie i bogatą komunikację z terapeutami i uczestnikami. Za jego spokojne analizy tego co się wydarzyło w ciągu dnia. Za organizację siebie. Za ogromny krok, który zrobił przez rok.

* Kubie za auto motywacje na długich spacerach. Za organizację siebie. Za poszerzenie menu. Za ciekawość nowych miejsc. Za uważność na motyle i dbanie o siebie.

*Łukaszowi za zgłoszenie się na forum grupy by podziękować wszystkim za wyjazd. Za pokonywanie swojego strachu na spacerach po wąwozach. Za organizację siebie i uważność na zdanie terapeuty. Za wspólne siedzenie przy stole w miłej atmosferze. Za uprzejme proszenie o pomoc kolegów i koleżanki.

*Bartłomiejowi za świadomość bycia tu i teraz. Za upominanie się o ćwiczenie wdzięczności. Za organizację wyjścia do stajni i gospodarstwa sąsiadki. Za lidera grupy, której dowodził. Za ciekawe rozmowy.

*Bartkowi za spojrzenie pełne tajemnicy i zaczepki. Za siedzenie z nami wieczorami by dotrzymać nam towarzystwa. Za wyścigi na korcie. Za zainicjowanie pościgu i siłowanek. Za poczucie humoru na zbiórkach.

*Szymkowi za łatwość w nawiązywaniu kontaktów i dogadania się z nim mimo trudności komunikacyjnych. Za przewodzenie grupie. Za wysiłek jaki włożył na spacerach. Za zmierzanie do przodu mimo trudu.

*Maksowi za żarciki z uczestnikami w kuluarach. Za zainicjowanie siłowanek i masaży. Za spojrzenie pełne tajemnicy. Za wejście do basenu mimo lęku i strachu. Za konkretne, adekwatne do sytuacji rozmowy. Za uprzejmość przy wspólnym stole.

*Danielowi za trzymanie kolegi w ryzach na spacerach. Za chęć działania. Za spokojne tłumaczenie swojego zdania i niepoddawanie się nawet wtedy, kiedy inni go mniej rozumieli. Za inicjowanie gier na korcie.

*Martynie za zrobienie dużego kroku na przód. Za trzymanie się umów. Za szukanie rozwiązań. Za samodzielne myślenie. Za duże poczucie humoru. Za dbanie o swoje bezpieczeństwo i wiązanie sznurowadeł. Za dbanie o swój wygląd i pełna kulturę przy wspólnym stole. Za respektowanie kontraktu. Za motywację do codziennej pracy.

*Dominice za chęć bycia w grupie mimo spadku formy. Za spacerowanie w miarę swoich możliwości. Za poczucie humoru i najgłośniejszy śmiech przy wygłupach całej grupy. Za walkę wewnętrzną z chwilowymi trudnościami.

*Kasi za koleżeńskość oraz samodzielne działanie. Za inicjatywę wieczorku spa dla dziewczyn. Za zadbanie o gościa grupowego. Za dopilnowanie zadania, do którego została wyznaczona w swojej podgrupie.

*Ninie za otwartość i poczucie humoru. Za trzymanie się grupy na spacerach nawet wtedy, kiedy zaciekawiało ją coś zupełnie innego. Za zaraźliwy uśmiech i szaleństwa w basenie.

*Piotrkowi za spokojne wejście w grupę. Za trzymanie się planu i podążanie zgodnie z nim. Za siły na długich dystansach.

*Oldze za otwartość, poranne tulasy i teksty, które pozwalały na więcej luzu. Za koleżeńskość i wsparcie osoby, która go potrzebowała. Za chęć przewodzenia grupie.

*Michałowi za trzymanie się umów z kontraktu. Za dbanie o siebie i poszerzenie swojego menu. Za robienie masaży na miarę swoich możliwości. Za siłowanki i przepychanki z kolegami.

Sobie nawzajem za cierpliwość i otwarte myślenie. Za działanie. Za wsparcie wzajemne i wyrozumiałość. Za pełną koncentrację, czuwanie w nocy i dbanie o zdrowie całej grupy. Za stworzenie takiego wyjazdu, na który sami chcielibyśmy jeździć jako dzieci.

 

Co można było zrobić lepiej?

Ustalić lub pomóc w ustaleniu kolejności rutyn w pokojach u dzieci, które miały trudność w dotrzymywaniu słowa

Przed wyjazdem dograć komunikację z bardziej wymagającymi osobami.

 

Wnioski

Definitywny podział grup wiekowych,

Zwiększenie ilości osób w obu grupach,

Szukanie miejsc, w których mamy dostęp do kuchni,

Edukacja grup odnośnie żywienia,

Podtrzymanie zabaw siłowych i masaży w ciągu dnia,

Przygotowanie podpisów na rzeczy,

Większe zwrócenie uwagi na odkładanie rzeczy na miejsce,

Otwartość na grupę bo każda jest inna,

Większe podzielenie się z dziećmi odpowiedzialnością i odpowiadaniem za swoje zachowanie

 

Mieliśmy swoje założenia i z góry opracowany program do zrealizowania.  Grupa wymagała nieco innego podejścia i naszego działania. Zmieniliśmy dla niej naszą formę pracy. Dzieci chciały mieć większy wpływ na to co się dzieje na wyjeździe, chciały decydować. Pokazali nam, że możemy im zaufać, więc poszliśmy za tym.

 

Plany na przyszły rok – „Kroki ku samodzielności” 2019

Szukamy miejsca do zatrzymania się

Dopracowujemy karty umiejętności

Przygotowujemy pakiet materiałów z listy „narzędzia”

Szukamy nowych terapeutów

 

Jeżeli dotarłaś do końca i chcesz się podzielić swoim zdaniem, refleksją – zostaw swój komentarz.